Bigoreksja jest chorobą a dokładnie niezdrową obsesją na punkcie uzyskania dużej i muskularnej sylwetki, która często prowadzi do nadmiernego stosowania sterydów anabolicznych, suplementów diety i zbyt intensywnych treningów. Osoby z bigoreksją mają obsesję na punkcie wyglądu swojego ciała i nigdy nie są niezadowolone ze swojego wyglądu, mimo osiągnięcia już dużej muskulatury.
Chociaż budowanie mięśni i dbanie o swoje ciało są ważne dla zdrowia, to bigoreksja jest niezdrowym ekstremum i może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenie wątroby, choroby serca i problemy z układem hormonalnym.
Ważne jest, aby pamiętać, że zdrowie powinno być najważniejsze, a nie ekstremalne umięśnienie za wszelką cenę. Osoby z bigoreksją powinny szukać pomocy u specjalisty, takiego jak psycholog lub terapeuta, który pomoże w poradzeniu sobie z obsesją na punkcie swojego ciała. Dzięki temu osiągną bardziej zrównoważone i zdrowe podejście do swojego ciała.
Przyczyny bigoreksji
Przyczyny bigoreksji są złożone i często mają charakter psychologiczny. Poniżej przedstawiam kilka czynników, które mogą przyczynić się do rozwoju bigoreksji:
- Niskie poczucie własnej wartości – osoby z bigoreksją często odczuwają brak pewności siebie i niskie poczucie własnej wartości. Budowanie mięśni i uzyskanie muskularnej sylwetki może być dla nich sposobem na poprawę swojego poczucia własnej wartości.
- Presja społeczna – w dzisiejszych czasach idealne ciało jest często promowane przez media i społeczeństwo. Ciągłe narażenie na perfekcyjne ciała na ekranach telewizorów, w Internecie, na plakatach i w mediach społecznościowych może przyczynić się do poczucia, że musimy wyglądać perfekcyjnie, aby zaakceptować siebie i zyskać aprobatę innych.
- Problemy emocjonalne – osoby z bigoreksją często mają problemy emocjonalne, takie jak depresja, niepokój lub stres. Budowanie mięśni może być sposobem na zminimalizowanie tych problemów emocjonalnych.
- Zaburzenia odżywiania – osoby z bigoreksją często mają zaburzenia odżywiania, takie jak ortoreksję, czyli obsesję na punkcie jedzenia zdrowej żywności. Mogą też mieć skłonności do jedzenia dużych ilości białka i stosowania skrajnych diet, aby uzyskać jak najszybciej efekty w budowaniu mięśni.
- Trauma – osoby, które doświadczyły traumy lub przemoc w przeszłości, mogą korzystać z budowania mięśni jako sposobu na poprawę swojego poczucia siły i kontroli nad swoim ciałem.
Wszystkie te czynniki mogą przyczynić się do rozwoju bigoreksji, ale każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia i leczenia.
Objawy bigoreksji
Objawy bigoreksji mogą być trudne do zauważenia, ponieważ osoby z tą chorobą często ukrywają swoje zachowanie lub są zbyt związane ze swoją obsesją na punkcie wyglądu i mięśni. Poniżej przedstawimy kilka objawów, na które warto zwrócić uwagę:
- Obsesyjne myśli o budowaniu mięśni i sylwetki, częste ważenie się i mierzenie swojego ciała.
- Zwiększenie czasu spędzanego na treningu, nawet kosztem innych działań, takich jak praca, przyjaciele czy rodzina.
- Stosowanie niebezpiecznych suplementów diety lub sterydów anabolicznych w celu uzyskania większej muskulatury.
- Zaniedbywanie innych dziedzin życia, takich jak szkoła, praca czy przyjaciele, na rzecz treningu i budowania mięśni.
- Stres związany z brakiem postępu w budowaniu mięśni i niezadowolenie z wyglądu swojego ciała, pomimo osiągnięcia już dużej muskulatury.
- Problemy z odżywianiem, takie jak jedzenie dużych ilości białka i unikanie innych grup pokarmowych, oraz zaburzenia jedzenia, takie jak bulimia lub anoreksja.
- Problemy z samopoczuciem, takie jak depresja, niepokój i poczucie niskiej wartości.
- Zaniedbywanie chorób lub kontuzji w celu kontynuowania treningu.
Jeśli zauważysz u siebie lub u kogoś, kogo znasz, te objawy, warto zwrócić uwagę i skonsultować się z lekarzem lub specjalistą ds. zdrowia psychicznego.
Bigoreksja leczenie
Leczenie bigoreksji obejmuje wiele aspektów, w tym psychologiczne, medyczne i dietetyczne. Poniżej przedstawiam kilka metod leczenia, które mogą być pomocne w walce z bigoreksją:
- Psychoterapia – terapia poznawczo-behawioralna może być skuteczną metodą leczenia bigoreksji. Terapia ta może pomóc osobie z bigoreksją zrozumieć korzenie swoich zachowania, nauczyć technik radzenia sobie z emocjami i niskim poczuciem własnej wartości oraz pomóc w budowaniu zdrowych nawyków żywieniowych i treningowych.
- Leki – w niektórych przypadkach leki antydepresyjne lub leki przeciw lękowi mogą pomóc w leczeniu bigoreksji. Leki te mogą pomóc w kontrolowaniu objawów, takich jak stres i niepokój.
- Leczenie dietetyczne – praca z dietetykiem lub specjalistą ds. żywienia może pomóc osobie z bigoreksją w opracowaniu zdrowej diety, która zapewni odpowiednie odżywienie dla organizmu. Ważne jest, aby wyeliminować skrajne diety lub inne szkodliwe nawyki żywieniowe, które mogą prowadzić do zaburzeń odżywiania.
- Wsparcie bliskich – rodzina i przyjaciele mogą odgrywać ważną rolę w procesie leczenia bigoreksji. Wspieranie osoby z bigoreksją, w tym pomaganie w radzeniu sobie z emocjami i motywowanie do zmiany zachowania, może pomóc w powrocie do zdrowia.
Leczenie bigoreksji może być długotrwałe i wymagać czasu i cierpliwości, ale z pomocą odpowiednich specjalistów i wsparciem bliskich można osiągnąć sukces w walce z tą chorobą.
Dysmorfia mięśniowa a bigoreksja
Dysmorfofia mięśniowa i bigoreksja to dwa powiązane ze sobą zaburzenia, ale nie są to synonimy. Dysmorfofia mięśniowa to zaburzenie ciała, które charakteryzuje się obsesyjnymi myślami o uważanym za małym i nieatrakcyjnym rozmiarze mięśni. Osoby z tym zaburzeniem często porównują swoją sylwetkę z innymi i sądzą, że są one mniej umięśnione niż ich rówieśnicy, nawet jeśli mają już dużą i dobrze zbudowaną muskulaturę.
Z drugiej strony bigoreksja to zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, które charakteryzuje się obsesyjnymi myślami o potrzebie ciągłego zwiększania masy i objętości mięśni. Osoby z bigoreksją mogą spędzać dużo czasu na treningu i przyjmować niebezpieczne substancje, takie jak sterydy anaboliczne, w celu uzyskania większej muskulatury.
Oba zaburzenia dotyczą urojeń na temat swojego wyglądu, ale podobieństwo kończy się właśnie w tym elemencie. Dysmorfofia mięśniowa koncentruje się na nadmiernym rozmiarze i kształcie mięśni, podczas gdy bigoreksja skupia się na uzyskaniu większej ilości mięśni.
Mimo różnic między tymi dwoma zaburzeniami, mogą występować u tych samych osób lub istnieć podobne czynniki ryzyka, takie jak niska samoocena i niezadowolenie z wyglądu. Osoby z oboma zaburzeniami potrzebują pomocy psychologicznej, aby poradzić sobie z ich obsesjami na temat wyglądu i uzyskać zdrowy stosunek do swojego ciała.

Nazywam się Sebastian i jest trenerem osobistym z 15-letnim doświadczeniem. Na moim blogu znajdziecie wiele praktycznych wskazówek, które pozwolą Wam trenować skutecznie i bezpiecznie.